ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏਂ

ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸਰਕਾਰ, ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏਂ।
ਸੁਣੇ ਨਾ ਕੂਕ ਪੁਕਾਰ, ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏਂ।

ਕਿਰਤੀ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨ, ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਨੇ।
ਹੱਕਾਂ ਦੇ ਲਈ ਜੂਝਣ, ਉੱਠ ਖਲੋਏ ਨੇ।
ਲੈਂਦੀ ਨਹੀਂ ਇਹ ਸਾਰ, ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏਂ
ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸਰਕਾਰ, ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏਂ।

ਠੰਢ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬੁਛਾੜਾਂ ਪਿੰਡੇ ਝੱਲਣਗੇ।
ਤੁਰੇ ਵਹੀਰਾਂ ਘੱਤ, ਕੋਈ ਪਿੜ ਮੱਲਣਗੇ।
ਮੰਨਦੇ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਹਾਰ, ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏਂ
ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸਰਕਾਰ, ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏਂ।

ਜੱਗ ਦਾ ਅੰਨ ਦਾਤਾ ਇਹ ਭੁੱਖਾ ਮਰਦਾ ਏ।
ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਦਿੱਲੀਏ, ਕੁੱਝ ਨਾ ਸਰਦਾ ਏ।
ਅਕ੍ਰਿਤਘਰਾਂ ਦੀ ਡਾਰ, ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏਂ
ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸਰਕਾਰ, ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏਂ।

ਛੱਡ ਕੇ ਸ਼ੋਸ਼ੇਬਾਜ਼ੀ, ਇਹ ਭਰਮਾਉਂਦੀ ਏ।
ਸ਼ਾਡੇ ਸਬਰ ਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰੀ ਅਜ਼ਮਾਉਂਦੀ ਏ।
ਧਨਵਾਨਾਂ ਦੀ ਯਾਰ, ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਂਣੀ ਏਂ
ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸਰਕਾਰ, ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏਂ।

‘ਦੀਸ਼’ ਦੇ ਸਾਥੀ ਬਣ ਕੇ, ਅਲਖ ਜਗਾ ਦੇਈਏ।
ਇਹਦੇ ਕੰਨੀਂ ਜਾ ਕੇ ਢੋਲ ਵਜਾ ਦੇਈਏ।
ਕਰਨਾ ਪਊ ਇਕਰਾਰ, ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏਂ
ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸਰਕਾਰ, ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏਂ।

ਗੁਰਦੀਸ਼ ਕੌਰ ‘ਦੀਸ਼’403 404 1450